Nee, de Chinese taal heeft geen alfabet zoals de Romaanse talen. Chinese karakters zijn gebouwd met behulp van bouwstenen genaamd radicalen. Hoewel radicalen de suggestie geven dat er een gelijkenis is met een alfabet, zijn ze niet de basistekens van de taaleenheid in de Chinese taal. Radicalen worden gebruikt om een karakter een bepaalde betekenis en uitspraak te geven. Een karakter is geen woord, een woord bestaat meestal uit twee, soms uit drie of vier karakters.

Traditioneel wordt het Chinees geschreven van boven naar beneden in een kolom mode. De verticale lijnen worden gelezen van rechts naar links. Toen er Engelse woorden nodig waren tussen verticaal afgedrukte Chinese karakters, ze zijn 90 graden rechtsom gedraaid. Tegenwoordig zijn bijna alle gedrukte publicaties horizontaal van links naar rechts gezet. In tegenstelling tot het Westersde schrift, gelden er wel specifieke opmaakregels voor de teksten.

In het etymologisch woordenboek getiteld Shuo Wen Jie Zi (说文解字, Opmerkingen over de taal en de lettertekens, meestal afgekort als Shuowen), opgesteld door Xu Shen (许慎) in de Oostelijke Han-dynastie (121 AD), waren er 9.353 karakters. Dit is een historische compilatie van Chinese karakters. Veel hedendaagse studies zijn nog steeds gebaseerd op dit werk en de studie van Shuowen zelf is uitgegroeid tot een zeer gerespecteerde discipline, hetgeen op zich bijzonder is vooral wanneer men bedenkt dat het bijna 1900 jaar geleden werd voltooid. De Kang Xi Dictionary (康熙字典), die werd voltooid in 1710, bevat 47.035 karakters. Dit woordenboek is vernoemd naar de Qing-keizer Kang Xi die China regeerde van 1662-1723 en beval de opstelling van het woordenboek. De keizer zelf schreef het voorwoord voor het woordenboek. Een zee van Chinese karakters (中华字海), gepubliceerd in 1994 door Leng Yulong en Wei Yixin bevat meer dan 85.000 karakters. Dit is het grootste aantal geregistreerde Chinese karakters in de geschiedenis. Het totale aantal tekens is overweldigend. Veel van hen hebben overlappende betekenissen of zijn varianten van andere karakters. Voor praktische doeleinden, moet men slechts een klein repertoire kunnen lezen en adequaat kunnen schrijven. Er wordt gezegd dat als men 2.000 karakters leert, dat u dan 94% van alle krantenartikelen en boeken kunt begrijpen. Een gemiddeld opgeleid persoon kent ongeveer 3.500 tot 5.000 karakters en kan hiermee goed functioneren in het dagelijks leven en werk.

Volgens de Chinese legende werden de Chinese karakters uitgevonden door de wetenschapper Cang Jie (仓颉) in de periode van de eerste keizer van China, Huang Di (黄帝) ongeveer 4.500 jaar geleden. De oudste opgenomen scripts en symbolen werden gevonden op aardewerk etsen uit opgravingen in de buurt van Banpo in de buurt van Xi'an, die dateert van 6000 jaar geleden. Ongeveer 3.500 jaar geleden in de Shang-dynastie, werden tekens en symbolen gevonden op botten en schildpadschilden. Omstreeks dezelfde tijd werd een compleet Chinees schrift gevormd. Dit is het oudste schrift onder de vroege beschavingen die overleefde en nog steeds in gebruik is.